ภาพวันนั้น... ห้องนั้น...
ยังติดแน่นตราตรึงในความทรงจำของฉัน
เหล่าปราชญ์... นักปฏิวัติ... นักวรรณกรรม...
เธอช่างดูมีชีวิตชีวา
เธอเล่าความ... เธอพูดคุย...
คละเคล้าด้วยเสียงกู่ร้องเฮฮาจากสหายสามัญชนเดินดิน
มาบัดนี้...
เธอเหล่านั้นกำลังเดินทางไปหนแห่งใดหรือ...
ฉันรู้สึกว่าภาพของเธอเริ่มถูกสายลมโบกพัดพาไปไกล
เธอเศร้าอยู่หรือเปล่า...
เธอเสียใจร้องไห้หรือเปล่า...
พอมีสักโอกาสให้ฉันปลอบใจเธอได้บ้างไหม
วันวานผันผ่าน... ภาพยิ่งเลือนลางจางหาย...
...
ฉันจะรอ...
เมื่อวันฟ้าใหม่มาถึง...
เราจะกลับมามีชีวิตชีวาด้วยกันอีกครั้ง!
ติดตามความเคลื่อนไหวของ ประชาไท ทางอีเมล คลิกอ่าน http://goo.gl/8xIcV หรือเฟซบุ๊ค http://fb.me/Prachatai