สำหรับมิเชล ฟูโกต์ เขาเห็นว่าอำนาจวนเวียนกระจัดกระจายอยู่ทุกหนแห่ง อำนาจไม่มีศูนย์กลาง ไม่คงที่ เลื่อนไหลได้ ไม่มีใครสามารถครอบครอง ใช้อำนาจแต่เพียงผู้เดียวและอำนาจก็มิได้มีแต่ด้านบังคับ กดขี่หรือปิดกั้นเท่านั้นแต่อำนาจยังมีด้านบวกคือการผลิตความรู้และวาทกรรม
การใช้อำนาจของคณะรักษาความสงบแห่งชาติ (คสช.) จึงเป็นการผลิตแบบหนึ่ง หลังจากรัฐประหารเป็นต้นมา คสช. ได้ผลิตความหมายต่าง ๆ เป็นต้นว่า “ความสงบ” “ความสุข” “การเรียกตัว” “การพูดคุย” “ที่พักอาศัย” ฯลฯ ในขณะเดียวกันผลของการผลิตความหมายและสิ่งต่าง ๆ ของ คสช. นำมาซึ่งการผลิตความหมายอื่น ๆ เช่น “การชุมนุมประท้วง” “การคุมขัง” “ผู้ต้องหา” “นักโทษการเมือง” ฯลฯ ดังนั้นการผลิตความหมายของ คสช. ไม่ได้นำไปสู่การสิ้นสุดของความหมายแต่นำไปสู่การผลิตความหมายอื่น ๆ เสมออย่างยากที่จะควบคุม ยกตัวอย่างเช่น เมื่อ คสช. พยายามกำกับความหมายของ “การชุมนุมประท้วง” ด้วยกฎหมายที่ห้ามรวมตัวกันชุมนุมเกิน 5 คน “การชุมนุมประท้วง” ก็ไหลลื่นกลายเป็น “การอ่านหนังสือ” “การชู 3 นิ้ว” กระทั่งเปลี่ยนรูปร่างไปอยู่ใน “แซนด์วิช”
การจับกุมคุณสมบัติ บุญงามอนงค์ ดำเนินคดีในหลายข้อหาและไม่ได้รับการประกันตัวขณะที่สถานการณ์ในภาพรวมกำลังคลี่คลาย เป็นการกวนกระบวนการผลิตความหมายต่าง ๆ ที่เริ่มคงที่ ให้มีการผลิตความหมายใหม่ขึ้นมาซึ่งจะนำไปสู่การผลิตความหมายอื่น ๆ ด้วยอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ และการผลิตความหมายในครั้งนี้มีลักษณะเฉพาะบางประการรวมอยู่ด้วยเนื่องจากร่างกายของคุณสมบัตินั้นเป็นที่สถิตของความหมายหนึ่งอยู่แล้วนั่นคือ “นักสันติวิธี” ดังนั้นการผลิตความหมายที่สัมพันธ์กับคุณสมบัติจะเป็นการผลิตความหมายที่เกี่ยวข้องกับสันติวิธีด้วย
ไม่ว่าจะเห็นด้วยหรือเห็นต่างจากคุณสมบัติ ข้อเท็จจริงเชิงประจักษ์คือท่าทีและกิจกรรมที่ริเริ่มโดยคุณสมบัติอย่างน้อยในทศวรรษที่ผ่านมานี้นั้นไม่ทำให้เกิดความรุนแรงทั้งต่อจิตใจ ร่างกายและทรัพย์สิน ทั้งต่อคู่กรณี ผู้มีส่วนเกี่ยวข้องหรือบุคคลที่สาม มากที่สุดคืออาการยียวนก่อกวนทางประสาท
คุณูปการอย่างยิ่งของกิจกรรมของคุณสมบัติและตัวคุณสมบัติเองก็คือ เขาและทีมงานของเขาได้สร้างพื้นที่สำหรับความอัดอั้นทางการเมืองให้คลี่คลายออกมาในรูปแบบของอารมณ์ขื่นขันก่อนที่แรงกดดันจะผลักให้ความอัดอั้นนั้นกลายเป็นการเผชิญหน้าและความรุนแรง
คงไม่มี “ความสงบ” และ “ความสุข” ใดที่ปราศจากเสียงคัดค้าน พื้นที่แสดงออกซึ่งความเห็นต่างอย่างสันติที่คุณสมบัติสร้างสรรค์ไว้ให้จึงเป็นคุณต่อสังคมไทยทั้งเบื้องหน้าและในระยะยาว
ถ้าเชื่อตามฟูโกต์ว่าอำนาจวนเวียนกระจัดกระจายทุกหนแห่งและไม่มีใครสามารถครอบครองอำนาจได้ ถ้าเชื่อว่าไม่มีการบังคับควบคุมใด ๆ ที่จะทำให้เสียงทุกเสียงเงียบลงอย่างถาวรได้ ก็หมายความว่าไม่มีใครหยุดความเห็นต่างและการแสดงออกซึ่งความเห็นต่างได้ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง ดังนั้นมาตรการต่าง ๆ และสิ่งที่เกิดขึ้นกับคุณสมบัติไม่ได้มีผลต่อการระงับความเห็นต่างมากนักแต่จะมีผลอย่างมากต่อ “วิธีการแสดงออกซึ่งความเห็นต่าง”
“สันติวิธี” ไม่ได้ขึ้นอยู่กับคุณสมบัติเพียงผู้เดียว แต่ท่าทีของ “พวกท่าน” ทั้งหลายต่อคุณสมบัติ บุญงามอนงค์นับจากนี้ไปคือหมุดหมายและความหมายของ “สันติวิธี” ในไทย