กวีประชาไท: ที่พึ่งประชาชน

กระบวนกลับกลายเป็นเครื่องมือ
ถอนรื้อ ยื้อยุด ดวลสุดแข้ง
ฟาดงวงฟาดงาไม่ราแรง
ทั้งขาว ทั้งแดง ไม่รามือ

เก้าอี้ อำนาจ ราชศักดิ์
ยวนยั่วให้หาญหักกระนั้นหรือ?
เบื้องหน้าเบื้องหลังยังหืออือ
ฮึมฮือ ตะคอกขู่ไม่รู้ยอม

ที่เคยได้พึ่งก็พึ่งไม่ได้
ก่อนเคยใช้ก็เสื่อมทรุดสุดถนอม
ประชาชนหวั่นสะทกในอกตรอม
จึงอดอยากผ่ายผอมไปทั่วแดน

กลายเป็นไม้รายรอบผ้าหลากสี
ควันธูปคลุ้งตรลบคลีเลือนลางแสน
พร้อมหมู่ ไก่ ใข่ ขนม บนเมืองแมน
มากำราบความอยากแค้นให้เราที

กระบวนการก็กลายเป็นกระบวนกู
ท่ามรบรันพันตูกีฬาสี
หมดที่พึ่งก็เปลี่ยนทางชีวี
พึ่งภูติผี ดีกว่าพึ่งกระบวนการ!