กวีประชาไท: บทอาลัย

นี่เป็นเกมการเมืองของใครกัน
ที่คร่าชีวิตฉันไปเซ่นสรวง
สูบเลือดเถือเนื้อชูบำบวง
วิญญาณถูกปลิดร่วงลงซ้ำซ้ำ

ประชาชนก็เป็นแค่เครื่องเซ่น
มือกำไมค์ใจซ่อนเร้นรอย่างย่ำ
พอปืนแผดปลิดลมปรานก็ลั่นคำ
ประกาศนำศักดาว่าวีรชน

หนึ่งก็อ้างนำคนมาตาย
หนึ่งก็ด่าว่าทำร้าย -ล้วนหวังผล
อำนาจนำต่อรองเป็นของตน
แต่ว่าความเป็นคนเป็นของใคร?

เสียงเพลงย้ำการรุกยังปลุกเลือด
ให้เร่าร้อนดาลเดือดทุกยุคสมัย
กี่เหตุการณ์กี่ปีที่ตายไป
เสียงคร่ำครวญรำ่ให้ไม่รู้เลือน

บทกลอนร่ายอาลัยในวันนี้
จะต้องเขียนสดุดีซ้ำซ้ำ -เพื่อน.
คงต้องร่ายกวีโศกโบกธงเตือน
กี่ศตวรรษคล้อยเคลื่อนไม่รู้แล้ว.